အေကာင္းဆုံး အရွဳံးသမား

ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က အိမ္ေရွ႔မွာ တုိလုိမုိလီကုန္ပစၥည္းမ်ားနွင့္္စားစရာမုန္႔ဆုိင္ ေလးတစ္ခု ကို အနားမေနတတ္ေသာ အေမက တည္ထားသည္။အျခားကေလးမ်ားကဲ႔သု႔ိ ရပ္ကြက္အတြင္းရွိ ကေလးမ်ားႏွင့္ ေဆာ့ကစားေလ့မရွိေသာ ကၽြန္ေတာ္(ကုိယ္တုိင္ကလည္း ကစားခုန္စားဖက္တြင္ စိတ္မ်ားစြာ မပါလွေခ်။)သည္ အိမ္ဆုိင္ကေလးတြင္ ရံဖန္ရံခါ လူေစာင့္အေနႏွင့္ ေနေပးေလ႔ရွိသည္။ ..ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ အိမ္ဆုိင္ေလးတြင္ ပန္းခ်ီကာတြန္းပုံမ်ားကုိဆြဲရင္ အခ်ိန္ျဖဳန္းေလ႔ရွိသည္။

အျခားကေလးမ်ားကဲ႔သုိ႔ လည္လည္ဝယ္ဝယ္ မရွိလင့္ကစား အိမ္တြင္းတြင္ေတာ့ အလြန္ကဲေသာ ကေလးငယ္တစ္ဦးျဖစ္သည္။အိမ္တြင္းကစားနည္း မ်ဳိးစုံကုိ တီထြင္ၾကံစရင္ တစ္ဦးတည္း အခ်ိန္ျဖဳန္းေနျမဲျဖစ္သည္။ အိမ္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္အေဖ၏ ဂ်ပန္လုပ္ 543 ဒက္ဒ္ (အေဖ့အေခၚ) panasonic အမ်ဳိးအစား မုိႏုိကတ္ဆက္ကေလးသည္ အိမ္၏ တစ္ခုတည္းေသာ ေဖ်ာ္ေျဖေရး ဇိမ္ခံပစၥည္းျဖစ္သည္။

အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကၽြန္ေတာ္သည္ ထုိကတ္ဆက္ကေလးႏွင့္ တစ္ဦးတည္း ေခြေပါင္းစုံ ဖြင့္ရင္း လုိက္လံေအာ္ဟစ္ ညည္းဆုိေလ႔ရွိျမဲ။ အိမ္မွာ ရွိေသာ ကတ္ဆက္ေခြေတာ္ေတာ္မ်ားမွာ  အေမနားေထာင္ေလ့ရွိေသာ တရားေခြမ်ား..၊ အေဖ႔အၾကိဳက္ စတူရီယုိေခတ္ေဟာင္းမွ အဆုိေတာ္မ်ားျဖစ္ေသာ တြံေတးသိန္းတန္၊ ဟသၤာတ ထြန္းရင္ ၊ေမာင္ေမာင္ၾကီး ၊ ကုိတင္လွိဳင္၊ကုိျမၾကီး စသည္တုိ႔၏ အေခြ မ်ားနွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ပူဆာ၍ အေဖဝယ္ေပးေသာ မုိက္ကယ္ဂ်က္ဆင္ ေခြတစ္ေခြသာ ရွိသည္။

ထုိမုိ္က္ကယ္ဂ်က္ဆင္ေခြကေလးကုိ အခ်ိန္ရွိတုိင္းဖြင့္၍ ခုန္ေပါက္ကာ တစ္ကုိယ္တည္း အေပ်ာ္ရွာေလ့ရွိသည္။ထုိမွ တဖန္ေမာလာလွ်င္ အိမ္ရွိေခြေပါင္းစုံကုိ နားေထာင္သည္ ျဖစ္ေစ နားမေထာင္ေစ အသံအက်ယ္ၾကီး ဖြင့္ထားျမဲျဖစ္သည္။အေဖ့ သီခ်င္းေခြမ်ားထဲတြင္ ဟသၤာတ ထြန္းရင္ ကုိ ကၽြန္ေတာ္အၾကိဳက္ဆုံးျဖစ္သည္။ မိသားစု အေၾကာင္း အေဖအေမ အေၾကာင္းေရးစပ္ထားေသာ သီခ်င္းမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ နားတည႔္ဟန္တူသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္မွာ "အေကာင္းဆုံး အရွဳံးသမား" ဆုိေသာ ႏြားအေၾကာင္းကုိ ဖြဲ႔ဆုိထားေသာ သီခ်င္းျဖစ္သည္။

တစ္ေန႔ အေဖရုံးပိတ္ရက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ သိခ်င္ေသာ ထုိ သီခ်င္းအေၾကာင္းကုိ သားနာမလည္ဘူး ရွင္းျပပါလားဟု အေဖ႔ကုိ ေျပာေသာအခါ အေဖက ျပဳံးျပီးၾကည္႔ရင္း ရွင္းျပသည္။ အေဖရွင္းျပျပီးေနာက္ သီခ်င္းကုိ နားေထာင္ၾကည္႔သည္႔ အခါ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မ်က္ရည္လည္လာျပီး ေနာက္ဆုံး မထိန္းႏုိင္ပဲ တစ္ရွဳံရွဳံ ငုိရေလသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အျဖစ္ကုိ ၾကည္႔ျပီး အေဖကျပဳံးရ်္ေမးသည္။သားဘာျဖစ္လုိ႔ ငုိတာလဲတဲ႔…။ကၽြန္ေတာ္က အဲ႔ဒီ ႏြားေလးကုိ သနားလုိ႔ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာသည္။သူ႔ခမ်ာ သန္စြမး္တုန္းကလည္း သခင္ကုိ အလုပ္အေၾကြးျပဳရသည္။အုိၾကီးအိုမျဖစ္ေတာ့လည္း သခင္က သားသတ္ရုံ သုိ႔ပုိ႔သည္။ သူ႔တစ္ဘဝလုံး သည္ သခင္အတြက္ေပးဆပ္ေနေသာ္လည္း…သခင္သည္ သနားညွာတာျခင္းမရွိ သူ႔အတြက္သာသူၾကည္႔သည္။ မိမိအတြက္ အလြန္အက်ဳိးျပဳေသာ ႏြားေလးကုိ မညွာတာ…၍ဟု ျပန္ေျပာသည္။ ထုိအခါအေဖက ကၽြန္ေတာ့္အား ႏြားေလးကုိ တစ္ကယ္သနားလား ဟုေမးေသာအခါ…ကၽြန္ေတာ္မဆုိင္းမတြ ေခါင္းညိတ္ခဲ႔မိသည္။ဒါဆုိ အဲ႔ဒီလုိ သခင္မ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္ေနေပါ့သားရဲ႕ ဟု အေဖက ဆုံးမသည္။အဲဒီ႔တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ တတိယတန္းသာ ရွိေသးသည္။

အဲ႔ဒီေနာက္ပုိင္း ကၽြန္ေတာ္သည္ မိမိထက္ အသိဥာဏ္ခ်ိဳ႕တဲ႔ေသာ သတၱဝါတုိ႔ကုိ ႏွိပ္စက္ျခင္းအမွဳကို တတ္ႏုိင္သမွ်ေရွာင္က်ဥ္ခဲ႔သည္။ယုတ္စြအဆုံး ျခင္ရုိက္ျခင္း အမွဳကိုပင္ မျပဳေတာ့…။

အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ခ်စ္ရလြန္းသူ တစ္ေယာက္ေပၚလာသည္။
သူမသည္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အခ်ိန္ျပည္႔လႊမ္းမုိးေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္သခင္ ျဖစ္သည္။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အရုပ္တစ္ရုပ္၏ ေနထုိင္မွဳမ်ဳိးျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူမကို ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိးခ်စ္သည္။သူမ မတုိင္ခင္က ကၽြန္ေတာ္မွာ သူခ်စ္ကုိယ္ခ်စ္ ရည္းစား ႏွစ္ေယာက္ရွိခဲ႔ဘူးသည္..။ပထမရည္းစားသည္ ကၽြန္ေတာ္ကုိ ေခါင္းမာသည္ ေျပာစကား နားမေထာင္ဟု ဆုိကာ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ လမ္းခြဲခဲ႔သည္။ ဒုတိယ ရည္းစားကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သည္ ဆုိးသြမ္းသူ.၊ ရမ္းကားသူ ၊ အျမဲရန္လုိေနတတ္သူ ၊ မူးရူးေနတတ္သူဟု ဆိုကာ ျပတ္စဲခဲ႔ျပန္သည္။

သူမကုိေတြ႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သည္ အေတာ္အတန္ လူ႔ေလာက သဘာဝ ကုိ နားလည္လာသည္႔ အေလွ်ာက္ အရင္ရည္းစားမ်ားႏွင့္ ပတ္သတ္စဥ္က အားနည္းခ်က္မ်ားကုိ ျပင္ဆင္ျဖည္႔စြက္ျပီး တတ္စြမ္းသမွ် မိမိဘက္ ကအေနအထုိင္ မွန္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ႔သည္။ ခ်စ္တယ္ ဟု အခ်ိန္ျပည္႔ မေျပာတတ္ေသာ အက်င့္ေၾကာင့္ အျပဳအမွဳျဖင့္ ခ်စ္ျပခဲ႔သည္။ ေနာက္ပုိင္း ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကုိ စြဲလန္းလာသည္…ဘာမဆုိ သူမသည္သာ ကၽြန္ေတာ့္ ၏ ပထမဦးစားေပးျဖစ္သည္။သူမကုိ လြမ္းေနရသည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ျခဳိက္လာသည္။

သူမ အသံ၊ သူမအျပဳအမွဳ၊ သူမပုံရိပ္တုိ႔သည္ ကၽြန္ေတာ္ဦးေႏွာက္၏ ၉၀ ရာခုိင္ႏွုန္းခန္႔ကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားသည္။တျဖည္းျဖည္း သူမသည္ ကၽြန္ေတာ္ ရည္မွန္းခ်က္တုိ႔၏ ဦးေဆာင္ရာ ၊ အသိစိတ္တုိ႔၏ အလယ္ဗဟုိကုိ တည္႔တည္႔ေရာက္လာျပီး အရာရာသူ႔စိတ္ျဖစ္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ပုိင္ဆုိင္မွဳ႕ ဆုိရ်္ ဘာတစ္ခုမွ မရွိေတာ့။ရည္ရြယ္ခ်က္တုိ႔၏ ပန္းတုိင္သည္လည္း သူမသာလွ်င္ ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္လာခဲ႔သည္။
ဒီလုိျဖစ္လာတာကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္က ေက်နပ္သည္။

အျခားအစိတ္အပုိင္းမ်ားျဖစ္ေသာ လူမွဳေရး၊ မိသားစုေရး၊ပညာေရး၊ပရဟိတ စသည္႔ မ်ားတြင္ အားနည္းလာသေလာက္ သူမႏွင့္ ပတ္သတ္လွ်င္ေတာ့ ျပည္႔စုံေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ အျမဲၾကိဳးစားေနခဲ႔သည္။တစ္ခ်ိန္က တစ္ေက်ာ့ျပန္အံၾသေလာက္ေအာင္ လိမၼာလြန္းခဲ႔သူဟု အိမ္က အသိအမွတ္ျပဳထားသည္ကုိ ျပန္လည္ ရုပ္သိမ္းခံခဲ႔ေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ မိသားစုေရးတြင္ အားနည္းခဲ႔သည္။ပညာေရးတြင္လည္း ေက်ာင္းကိစၥအားလုံးကုိ လစ္လွ်ဴ ရွဳ႕ခဲဲ႔ျပီး ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးတြင္လည္း အခ်ိန္သိပ္မေပးေတာ့ေပ။သုိ႔တုိင္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ သူမကုိ ယစ္မူးခုံမင္ေနဆဲပင္။

အခါမ်ားစြာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ သတိေပးစကားတုိ႔သည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ရယ္စရာ ဟာသတစ္ခုလုိသေဘာထားျမဲျဖစ္ခ႔ဲသည္။ဒီလုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ ေပ်ာ္စရာေန႔ေတြ ကုန္ဆုံးရမည္႔ ေန႔သုိ႔ ေရာက္မွန္းမသိေရာက္ခဲ႔သည္။ လူတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္ကုိ ရယူရန္ အခြင့္အေရး ၂ ခုရွိသည္။ ဘဝ၏ အေစာပုိင္းတြင္ေပ်ာ္မလား၊ ဘဝ၏ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ေပ်ာ္မလား။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အေစာပုိင္းတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖုိ႔ ႏွစ္ႏွစ္ျခဳိက္ျခဳိက္ေရြးခ်ယ္ခဲ႔သည္။သူမကုိ ေပ်ာ္ေစခ်င္သည္။စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္သည္။သူမေပ်ာ္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္သည္။

မည္သုိ႔ျဖစ္ေစ လူဆုိေသာ သတၱဝါသည္ မိမိကုိယ္ကုိသာ ဗဟုိျပဳရ်္ ရပ္တည္ စဥ္းစားတတ္ေသာေၾကာင့္ အတၱမကင္းေပ။မိမိစိတ္ခ်မ္းသာမွဳႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္ အျခားသူတုိ႔၏ ဒုကၡသည္ ပါးမႊားသာျဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ္သူမကုိ ျဖည္႔စြမ္းေပးဖုိ႔ ၾကိဳးစားသေလာက္ ကၽြန္ေတာ္႕အိမ္၏ ျပႆနာသည္ ေခါင္းထဲမွာ ေနရာမ်ားမ်ားမယူႏုိင္ရွာေတာ့ေပ။ ဒီလုိပဲ သူမကုိ မည္မွ်ခ်စ္ခ်စ္ သူမ၏ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳကုိ ထိခုိက္လာေသာ အခါတြင္ သူမသည္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ရက္ရက္စက္စက္ တုံျပန္တုိက္ခုိက္လာေလသည္။

အဲ႔ဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္ မယုံႏုိင္ေလာက္ေအာင္ သူမသည္ အခ်ိန္အေတာ္မ်ားမ်ားလွည႔္စားခဲ႔ သူျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္ႏွင့္ တုန္လွဳပ္နာက်င္မွဳသည္ ရင္ဘတ္မွ တဆင့္ မ်က္ဝန္းမ်ားဆီ သုိ႔ အလွ်င္အျမန္ကူးစက္သြားသည္။ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသတုိ႔သည္ လက္မ်ားမွ တဆင့္ နံရံေပၚသုိ႔ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပိဳက် ေပါက္ကြဲကုန္သည္။

ရက္စက္သူဟု အျပစ္မတင္ရက္…။တကယ္ဆုိ သူမလုိ ၾကြၾကြရြရြလွလွကေလးသည္ ကၽြန္ေတာ္လုိ မေနတတ္မထုိင္တတ္ ျဖစ္သလုိေနတတ္သူ တစ္ေယာက္ႏွင့္ ယွဥ္တြဲသြားလွ်င္ သူမ အလွတုိ႔ ေမွးမိွန္ကုန္မွာကုိ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္က အထိတ္တလန္႔ စုိးရိမ္ခဲ႔ဘူးပါသည္။ လူရာမဝင္သူဟု မိမိကုိယ္ကုိ မထင္ေသာ္လည္း သူမ အတြက္ ဂုဏ္ယူေလာက္ေအာင္ စမတ္က်သူမဟုတ္ေၾကာင္း..၊ကၽြန္ေတာ္ ပုံစံဖြဲ႔စည္း တည္ေဆာက္ပုံကုိ ဘာသာနားလည္ ေသာေၾကာင့္သာ ေစလုိရာေစ ဘဝမ်ဳိးႏွင့္ပင္ မိမိကုိယ္ မိမိႏွစ္သိမ္႔တတ္လာသည္။

ကၽြန္ေတာ္၏ ပုိင္ဆုိင္ေသာ ခြန္အား၊ စိတ္ဓါတ္၊ အခ်စ္စိတ္တုိ႔ ႏွင့္ပင္ သူမကို ျပည္႔စုံေအာင္ ဖန္တီးဖုိ႔ ၾကိဳးစားျခငး္သည္ လက္ေတြ႔တြင္ အလုပ္မျဖစ္ေၾကာင္း အခ်ိန္ေႏွာင္းမွ ကၽြန္ေတာ္ သိခဲ႔ရသည္။ ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ ဝတ္ျပီး သုံးစရာမရွိ စားစရာမရွိေသာ ဘဝမ်ဳိးကုိ ကၽြန္ေတာ္ရြ႕ံမုန္းသည္။ အဓိကႏွင့္ သာမညကုိ ေကာင္းစြာနားလည္သူဟု မိမိကုိယ္ကုိ ဂုဏ္ယူခဲ႔သည္။ ဒီလုိေကာင္မ်ဳိးေတြ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ အၾကိမ္မ်ားစြာ လာေရာက္ စားေသာက္ဖူးသည္။ ထုိေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္မွန္သည္ဟုသာ ထင္ခဲ႔သည္။

သု႔ုိေသာ္ အျပင္ပန္းအလွသည္ လတ္တေလာ လူကုိ အဆုံးအျဖတ္ေပးတတ္ေသာ အရာျဖစ္ေၾကာင္း ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လက္ခံမိေသာ အခါမွာ တစ္သက္လုံးစြဲကို္င္လာေသာ အယူအဆသည္ ေနရာတုိင္းတြင္ အသုံးမဝင္ေတာ့ ေၾကာင္း စိတ္ပ်က္ဝမ္းနည္းစြာ သိ္ံခဲ႔ရသည္။အတြင္းစိတ္သည္ တခဏနွင့္ ဆုံးျဖတ္ရ်္ မရေသာ္လည္း လူတုိ႔သည္ လက္ရွိ အေျခအေနကုိ မူတည္ရ်္ ထည္႔သြင္း စဥ္းစားတတ္ေၾကာင္း ၾကားနာခြင့္ရခဲ႔သည္။

ခြန္အားသုံးဖုိ႔ ၾကိဳးစားျခင္းသည္ အသိဥာဏ္ မရွိေသာ သတၱဝါတုိ႔ ၏ အျပဳအမူသာျဖစ္သည္ ဟု အၾကိမ္မ်ားစြာ မွတ္သားခဲ႔ရေသာ္လည္း… ဒီပုံစံအတုိင္းသာေနခဲ႔ေသာ မိမိကုိယ္ကုိ ရွက္မိသည္။ခ်စ္စိတ္တစ္ခုတည္းနွင့္လည္း အရာအားလုံးကုိ တည္ေဆာက္ဖုိ႔ ခက္ခဲေၾကာင္းနားလည္လာသည္။

ၾကိဳးစားလွ်င္ မျဖစ္ႏုိင္တာမရွိဟု ဆုိေသာ္လည္း ခၽြင္းခ်က္ရွိသည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္စျပဳလာသည္။ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မည္မွ်ပင္ ၾကိဳးစားသည္ ျဖစ္ေစ..ျဖစ္ခ်ိန္မတန္လွ်င္ ျဖစ္ခြင့္မရွိဟု လက္ခံခဲ႔ရသည္။ သူမအတြက္ အရာရာကုိ ေပးဆပ္ဖုိ႔ ၾကိဳစားခဲ႔ေသာ္လည္း အသုံးမဝင္ အရာမေရာက္ခဲ႔ေသာေၾကာင့္ ေဒါသထြက္ရသည္။စိတ္ပ်က္ရသည္။ ဒါေတြကပင္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႏွိပ္စက္ေလသည္။

သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အေကာင္းဆုံးပါဟု တစ္ခ်ိန္က ေျပာခဲ႔ဘူးသည္။ဒါေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ အေကာင္းဆုံးဆုိေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္သည္ အရွဳံးသမားသာျဖစ္သည္။ ပရိတ္သတ္ အသနားခံရမွဳ အနည္းဆုံး အရွဳံးသမား၊ ကၽြန္ေတာ္႔ ပ်က္ကြပ္မွဳမ်ားအတြက္ ဒဏ္ခတ္ခံေနရသူ တစ္ေယာက္သာျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ အေဖ႕ကုိ ဒီအခ်ိန္သာ ႏြားေလးက သူ႔သခင္အေပၚဒီေလာက္ေကာင္းရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလုိ႔သားသတ္ကုန္းကုိ ပုိ႔လုိက္တာလဲ ဟုကၽြန္ေတာ္ကေမးလွ်င္ …

“ကံတရားေပါ့သားရယ္ “

လုိ႔အေဖေျဖမယ္ထင္ပါတယ္။


1.6.210 (bily)