စကားလုံးမ်ား၏ ပုိင္ရွင္

ညတုန္းက ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ တညလုံး နီးပါး ေပ်ာ္ပါးေသာက္စားလုိက္ေသာေၾကာင့္ မုိးလင္းလုမွ သာ အိမ္သုိ႔ျပန္ေရာက္သည္..။အမ၏ မ်က္ေစာင္းကုိ ျပဳံးစစလုပ္ျပျပီးေနာက္…ကၽြန္ေတာ္ခပ္သြက္သြက္ေလး ေရခ်ဳိးလုိက္သည္..။

ထုိ႔ေနာက္ အ၀တ္အစားလဲ အမျပင္ေပးထားေသာ  ထမင္းေၾကာ္ကုိ စားျပီးေနာက္ မနက္ေစာေစာလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ေလ့ရွိေသာ အေမျပန္မလာခင္ ဘတ္အိတ္ ကုိလြယ္၍ခပ္ျမန္ျမန္ ထြက္ခဲ႔သည္..။ညက ဘာေၾကာင့္ ျပန္လာမအိပ္သလဲ ဟု ေမးလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္မွာ ေျဖစရာ စကားမရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္..။

ကားမွတ္တုိင္ ေရာက္ေသာ္လည္း…ေခါင္းက ညဥ္းစိစိ ျဖစ္ေနတုန္းပင္..။ခပ္၀ါး၀ါးျဖစ္ေနေသာ မ်က္လုံးကုိ ပြတ္သပ္လုိက္ရင္းမွ အသင့္ဆုိက္လာေသာ ဘတ္စ္ကားေပၚသုိ႔ တက္လုိက္သည္…။ ဒါရုိက္ဘာ ေနာက္ဘက္လူ အနည္းငယ္ေခ်ာင္ေသာ သံဃာေတာ္မ်ား ထုိင္ခုံေဘးနား ကပ္ရပ္လုိက္သည္..။

ရုံးခ်ိန္မုိ႔ ျမိဳ႕တြင္းသုိ႔ ေရာက္လာေလ အတက္မ်ားျပီး အဆင္းနည္းလာေသာေၾကာင့္ ကားက အဆမတန္က်ပ္လာသည္။ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ သံဃာေတာ္ တစ္ပါးဆင္းသြား သျဖင့္ ထုိင္ခုံေနရာ ရလုိက္သည္..။ အၾကည္႔ကုိ အျပင္သုိ ႔ပုိ႔ထားရင္ အာရုံလႊဲလုိက္ရင္း ပ်င္းရိစရာေကာင္းလွေသာ သင္တန္းအေၾကာင္းကုိ ေတြးမိသည္…။

က်ီ……ခနဲ ဘရိတ္အုပ္သံႏွင့္ အတူ…

ေဒါင္… (ေနာက္ထပ္ အသံတစ္သံ ျဖစ္သည္)

ဒါရုိက္ဘာေနာက္ မွ ကာထားေသာ အကန္႔ေနာက္ႏွင့္ မလြတ္၍ အေပၚသုိ႔ အနည္းငယ္ေထာင္ထားေသာ ဒူးႏွစ္လုံးၾကားသုိ႔ အရာတခု အေပၚမွျပဳတ္က်လာသည္..။ရုတ္ရက္မုိ႔လန္႔သြားေသာ္လည္း….ခပ္ေလးေလးအရာတခုျဖစ္သည္ဟူေသာအသိနဲ႔ အနည္းငယ္ စုိစိစိျဖစ္သြားသည္ကုိေတာ့ သတိျပဳမိသည္..။

ေသခ်ာၾကည္႔လုိက္ေတာ့မွ ပုဆုိးၾကားမွ စတီးႏွစ္ဆင့္ခ်ိဳင့္ ခပ္ေသးေသးေလး တလုံးက ပုံပ်က္ ပန္းပ်က္ ယီးေလွးခုိေနသည္…။ တရားခံဘယ္သူလဲ ဆုိေသာ အၾကည္႔နဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ သူေ၀့ၾကည္႔လုိက္သည္…။ ေဘးနားမွာ မ်က္ႏွာ ငယ္ေလးရပ္ေနေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္၏ မ်က္ႏွာျဖဴျဖဴေလးမွာ အားနာရိပ္ေတြ စြန္းထင္ေနသည္..။ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းက ေဒါသရိပ္ေတြ ကုိ ေတြ႔သြားသည္ ထင္…

အသံေသးေသးေလးတခု…

အားနာလုိက္တာရွင္…ထုိမွ်သာ..။

ေဘးမွ ဦးဇင္းက ျပဳံးသည္..။

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ပင္...ပတ္၀န္းက်င္တခုလုံးကုိ ေမ့ေလွ်ာ့၍ ကုိယ့္ေဘးနား မည္သူမည္၀ါေရာက္ေနသည္..ဘာအကူအညီလုိေနသည္ကုိပင္ အကဲခတ္ရမွန္းနားမလည္..လူမွဳေရးေခါင္းပါးေလစြ..။ဒါေပမယ့္ လတ္တေလာ..ႏွစ္ဦးသား ဘာလုပ္လုိ႔ ဘာကုိင္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္..အနားမွ အမ်ဳိးသမီးၾကီးတစ္ဦးက …အလုိက္သိစြာ…ဆြဲျခင္းေထာင္ထဲမွ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္တအိတ္ထုတ္ေပးသည္..။

ေဘးနားမွ လူတခ်ဳိ႕ အနည္းငယ္ ေနာက္ဆုတ္သြားသည္..။ အလုိက္မသိေသာ ေကာင္မေလးကုိ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ကုိ ထုိးေပးလိုက္ရင္းမွ ပုဆုိးၾကားမွ ကစဥ္႔ကလ်ားျဖစ္ေနေသာ ခ်ဳိင့္ကုိ အသာထိန္းကာ ထုတ္လုိက္သည္..။ ေငးၾကည္႔ေနေသာ ေကာင္မေလးကုိ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ကုိ ျဖဲထားလုိက္ဟု ခပ္ေငါင့္ေငါင့္ေျပာရင္း မွ ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္ ျဖင့္ အိတ္အတြင္းသုိ႔ ပစ္ထည္႔လုိက္သည္..။

ထုိ႔ေနာက္ ေရွ႕မွတ္တုိင္ပါတယ္ဟု ေျပာရင္း ပုဆုိးကုိလုံးႏုိင္သမွ် လုံး၍ ထုိင္ခုံမွထကာ လူအုပ္အတြင္းသုိ႔တုိးရန္ျပင္လုိက္သည္..။
ကၽြန္မ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ…ဟုေသာ အေမးစကားကုိ ရတယ္ ကိစၥမရွိဘူး ေျပာျပီး ကားေပၚမွ ကၽြန္ေတာ္ဆင္းလုိက္သည္.။ ပလက္ေဖာင္းေနာက္ေျမာင္းဆီသုိ႔ ခပ္သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္ရင္း..ပုဆုိးကုိခါခ်လုိက္သည္။ ထမင္းေတြနဲ႔ အတူ ဟင္းဖတ္အခ်ဳိ႔ ေနာက္...အရည္တခ်ဳိ႔စင္ထြက္လာသည္..။ပုဆုိးကုိ မ၍ ေျခသလုံးသားေပၚက ဟင္းရည္တခ်ဳိ႔ကုိ လက္ျဖင့္သပ္ခ်လုိက္သည္..။

လက္မွ ဟင္းရည္တခ်ဳိ႕ကုိ ပုဆိုးေအာက္ေျချဖင့္သုတ္လုိက္ရင္း… ေနာက္ကုိ ဆတ္ကနဲ အလွည္႔…
မလွမ္းမကမ္းမွာ အဲ႔ဒီေကာင္မေလး…ဘယ္လုိေျပာမလဲ..ေကာင္မေလး…က နားရြက္ေနာက္နားဆီကုိ လက္ကေလး ကုတ္ရင္း… ရပ္ေနသည္။ဒီေကာင္မေလး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ဘာေၾကာင့္ လုိက္ဆင္းလာပါလိမ္႔ ..။ကုိယ္ကလဲ ေလာေလာ ..ေလာေလာနဲ႔မုိ႔ ေနာက္ပင္ လွည္႔မၾကည္႔အား..။

ေကာင္မေလးဆီသုိ႔ ေလွ်ာက္သြားျပီး...မွငုံၾကည္႔ရင္း..ကၽြန္ေတာ္ေျပာလုိက္သည္..။

ငါဘာမွ မျဖစ္ဘူး…။မင္းသြားစရာရွိတာကုိသာသြား…။

ဟုတ္..ဟုတ္..

ဟု ေျပာျပီး.. ခ်ာကနဲလွည္႔ထြက္ကာ တကၠစီတစီး ဌားစီသြားသည္ကုိ အေၾကာင္းမဲ႔ ရပ္ၾကည္႔ေနမိသည္..။

သူနားထဲတြင္ ဆက္တုိက္ဆက္တုိက္…ၾကားေနရေသာ အသံက ..

ဟုတ္..ဟုတ္

ဆုိေသာ ထုိစကားပင္ျဖစ္သည္..။
ထုိစကားလုံးကုိ တခ်ိန္တုန္းက လူတစ္ေယာက္ဆီမွ ကၽြန္ေတာ္ အပုိင္စားရခဲ႔ဘူးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္..။ထုိစကားလုံးေလး လက္ေဆာင္ေပးခဲ႔ေသာ သူမကုိ ကၽြန္ေတာ္ေက်းဇူးတင္မိသည္..။
ေပ်ာ္စရာေတြအမ်ားၾကီးယူလာေပးခဲ႔ျပီးေနာက္...သူမသည္..၀မ္းနည္းမွဳေတြကုိ ေဆာင္က်ဥ္း၍ ထြက္ခြာသြားဖုိ႔ ၾကိဳးစားျမဲျဖစ္သည္..။

အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ အႏုိင္ယူခဲ႔ဘူးေသာ္လည္း... လက္ေတြ႔တြင္ ကၽြန္ေတာ္မႏုိင္ခဲ႔ေၾကာင္း မိမိဘာသာသိသည္..။ မႏုိင္တာမွ ကၽြန္ေတာ္သည္..သူမပါးစပ္ဖ်ားတြင္ အခ်ိန္မေရြး ရွဳံးနိမ္႔သြားႏုိင္သူျဖစ္သည္...။ ျမည္တြန္းေတာက္တီး ျပန္လွန္ျပီး စကားနာမထုိးႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ျဖစ္ေနသည္႔အခါမ်ဳိးကုိ သူမ ကုိမသိေစခ်င္ပါ..။

မႏုိင္ခ်င္သလုိ ..မရွဳံးလဲမရွဳံးခ်င္ပါ..။ မလဲက်ခ်င္၍ျဖစ္သည္..။

billy(27.11.2011) 6:42PM